மைக்கேல் ஜாக்சன்

இன்றைய பொழுது எனக்கு விடிஞ்சதே என்னோட இணையமையத்தில் வேலை பார்க்கும் பையன் அழைத்த அலைப்பேசி அழைப்பில் தான். என்னப்பா என்றேன். மைக்கேல் ஜாக்சன் இறந்துட்டாருன்னு எனக்கு மெசேஜ் வந்திருக்கு உண்மையான்னு கேட்டான். வாரி சுருட்டிக்கிட்டு எழுந்து தொலைக்காட்சியை போட்டேன். மாரடைப்பால் மைக்கேல் ஜாக்சன் மரணம்ன்னு என்.டி.டி.வில் செய்தி ஓடிக்கிட்டு இருந்துச்சு. எனக்கு பெரிய இடி. நான் நேசிக்கும் மிகச்சிறந்த இசைக்கலைஞன் மைக்கேல். அவரின் டேஞ்சரஸ் ஸ்டேஜ் ஷோ தான் நான் முதன் முதலில் பார்த்தது. கல்லூரிக்குச் செல்லும் வரை ஆங்கில பாப் பாடல்கள் கேட்டது கிடையாது. கல்லூரியில் தான் நண்பர்கள் மூலமாக ஆங்கில பாடல்கள் கேட்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. மேலும் MJ வின் அறிமுகமும். நண்பர்கள் MJ என்று பேசிக்கொள்ளும் போதெல்லாம் ஒன்றும் புரியாது. பிறகு தான் சொன்னார்கள் MJ என்றால் Michael Jackson என்று. அவரின் ஒவ்வொரு பாடல்களாக தேடி எடுத்து கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன். அதில் என்னை மிகவும் கவர்ந்தது All I want to say is that they don’t really care about us” என்று ஒரு பாடலை. அந்தப் பாடல் கறுப்பர்கள் அடிமையாக நடத்தப்படுவதை, ஒடுக்கப்படுவதை எதிர்த்து வரும் பாடல். ரொம்ப அருமையா இருக்கும். பல பிரச்சனைகள், பல உடல் உபாதைகள், சில வழக்குகள் என்று பிரச்சனைகளைச் சந்தித்த மனிதன். கடைசி காலத்தில் தனிமையில் விடப்பட்டவர். அவரின் நடனம் எத்தனையோ பேரை பாதித்தது. பல பாப் இசைக் கலைஞர்களின் ஆதர்ச நாயகன். அவரின் நடன அசைவுகளை கண்டு வியந்து போயினர் அனைவரும். மிகச் சிறந்த கலைஞன். வரும் ஜீலை மாதம் அவர் ஒரு come back ஷோ நடத்த இருப்பதாக அறிவிப்பு செய்திருந்தார். டிக்கெட் விற்பனை ஆரம்பித்த 3 மணி நேரத்தில் 70000 டிக்கெட்டுகள் விற்று தீர்ந்துவிட்டன. இந்த நிகழ்ச்சியை நான் மிகவும் ஆவலோடு எதிர்பார்த்து இருந்தேன். இந்த நிகழ்ச்சி அறிவிக்கப்பட்ட போது அவருக்கு உடல்நிலை மோசமாகி இருந்து கொஞ்சம் சரியாகிவிட்டிருந்தது. அவருக்கு ஒன்றும் ஆகக் கூடாது. நிகழ்ச்சி நல்லபடியாக நடக்க வேண்டும், அவர் மறுபடியும் புதிதாக வரவேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டேன். கடைசியில் இப்படி ஆகிவிட்டது... இதை எழுதிக்கொண்டிருக்கும் போது நான் முதன்முதலில் கேட்ட டேஞ்சரஸ் பாடல் என் கணினியில் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது. அவரின் இசைக்கு என்றுமே மரணம் இல்லை. அவர் ஆத்மா சாந்தி பெறட்டும்...